Δύο ταινίες φτιαγμένες από το Β1 και την Γ τάξη του σχολείου μας με την υποστήριξη της δασκάλας τους στην θεατρική αγωγή, κυρίας Μαίρης Στασινοπούλου

 Το Β1 παρουσιάζει τη ραδιοφωνική παράσταση "Η συνέλευση των ζώων" που είναι αποτέλεσμα της θεατροπαιδαγωγικής προσέγγισης για τα δικαιώματα των ζώων. 

Τα παιδιά με αλληγορικό τρόπο, προσωποποιώντας τα ζώα της επιλογής τους  αυτοσχεδίασαν και προβληματίστηκαν σχετικά με τα προβλήματα που αφορούν στα δικαιώματα των ζώων.

https://youtu.be/2Zz0kQKfxDw 

Η Γ Τάξη παρουσιάζει την ταινία "Χελωνίτσα". Τα παιδιά προσέγγισαν με τις δασκάλες των τμημάτων και διαθεματικά με το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού. Αξιοποιώντας την τεχνική της δημιουργικής γραφής δημιούργησαν την ιστορία της ταινίας (σενάριο). Οι διάλογοι είναι αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμών στην κάμερα.

https://youtu.be/mNxNgX6nJ_Q 

Εικαστικά 2022-2023

 

2022-2023

«Ο τοίχος των συναισθημάτων»

 Το Δεκέμβρη του 2022 ο δήμος Χανίων στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων δράσεων που οργάνωσε, κάλεσε τους εικαστικούς καλλιτέχνες- εκπαιδευτικούς του δήμου να δημιουργήσουν ένα έργο τέχνης, σε προστατευμένο χώρο του σχολείου, παρέχοντας τα απαιτούμενα υλικά, σαν «δώρο» στη μαθητική κοινότητα.

Με το σκεπτικό ότι «η τέχνη μιλά με το συναίσθημα και στο συναίσθημα» η πρόθεση ήταν να αναδειχθούν «θετικά» συναισθήματα καθώς επίσης και το γεγονός ότι «οι ποιοτικές ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν δώρα». Η στόχευση ήταν να υπάρξει διάδραση με τους μαθητές καθώς και η δημιουργική εμπλοκή τους.

Ξεκινήσαμε λοιπόν ένα εικαστικό project θέλοντας να πετύχουμε την εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσότερων τάξεων,  όπως επίσης και την αισθητική αναβάθμιση του σχολείου μας μέσω αυτής της δράσης. Μιας δράσης που με την κατάλληλη καθοδήγηση θα ήταν από τα παιδιά για τα παιδιά! (Οι τάξεις που δεν συμμετείχαν ήταν η Α και η Β λόγω τεχνικών απαιτήσεων και δυσκολιών).

Μέσω τέτοιων βιωματικών διαδικασιών και σε επέκταση του μαθήματος των εικαστικών δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να καλλιεργηθούν αισθητικά, να αναπτύξουν εικαστική σκέψη, να αποκτήσουν δεξιότητες και να χαρούν τη δημιουργία και τη συμμετοχή, επεμβαίνοντας ενεργά στο χώρο του σχολείου τους, αφήνοντας το δικό τους δημιουργικό αποτύπωμα.

 Έπειτα  από μια σύντομη περιήγηση στον κόσμο της τέχνης οδηγηθήκαμε, όχι τυχαία, σε μια επιλογή αναφορά στο έργο του Αλέξη Ακριθάκη ως έμπνευση.

Σε μια εποχή μετακινήσεων, βίαιων πολλές φορές ή αναγκαστικών λόγω πολέμων ή «κρίσεων», αυτή η συνάντηση με το έργο του αυτοεξόριστου, αντισυμβατικού και ασυμβίβαστου  καλλιτέχνη, πολίτη του κόσμου και συνάμα φορέα παιδικής ευαισθησίας, με την ιδιαίτερη ματιά, μας έδωσε την ευκαιρία να σκεφτούμε το «ταξίδι της ζωής» και τα συναισθήματα που «αξίζει να βρίσκονται στις αποσκευές μας». Ανακαλύψαμε τον «καλειδοσκοπικό» κόσμο της τέχνης του και ταξιδέψαμε κι εμείς αποτυπώνοντας αυτές τις «πολύχρωμες» σκέψεις  στους τοίχους του σχολείου.

                                                                                         Γκουσγκούνης Σωτήρης

                                                                                        Εικαστικός, Εκπαιδευτικός

Εικαστικά 2021-2022

 

Απόσπασμα από την εισήγηση στο  σεμινάριο της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ, με τίτλο «ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ.. ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...», Ρέθυμνο, Ιανουάριος 2023

 

«Φτου ξελευθερία!»

(δουλεύοντας ομαδικά, για πρώτη φορά με παιδιά δημοτικού, μετά την πανδημία)

 

Έχοντας διαγράψει μια πορεία 23 ετών (μέχρι τότε), στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση αισθάνθηκα ένα μούδιασμα, για να μην πω «τρόμο», όταν το 2021 πήρα απόσπαση στην πρωτοβάθμια εν μέσω πανδημίας. Πόσο μάλλον που η άβολη πανδημική συνθήκη με τις μάσκες και την αποστασιοποίηση ερχόταν απέναντι σε βασικούς σκοπούς και επιδιώξεις του μαθήματός μας κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Με ποιον τρόπο άραγε θα μπορούσαν τα παιδιά, ιδίως των μικρότερων ηλικιών, να βοηθηθούν ώστε να εκφράσουν ελεύθερα και αβίαστα μέσα από τις εικαστικές εφαρμογές τον ψυχικό τους κόσμο;

Να πειραματιστούν, να αναζητήσουν λύσεις, να αυτενεργήσουν, να καλλιεργήσουν δεξιότητες, μέσα στο στενό πλαίσιο των υγειονομικών περιορισμών;

Και κυρίως να συνεργαστούν, να γνωρίσουν τον «άλλο», να νιώσουν μέλη μιας ομάδας, μιας «οικογένειας» με κοινό στόχο και όραμα, να κοινωνικοποιηθούν!

Για να υπερπηδήσουμε το σκόπελο της αποστασιοποίησης ο τρόπος, πέραν της όσο το δυνατόν έμπρακτης έκφρασης αγάπης και αποδοχής, ήταν, τι άλλο(;) το παιχνίδι! Το παιχνίδι ως μέσω δομικό του μαθήματος και ως πυξίδα ανακάλυψης της εικαστικής γλώσσας.

Και έπειτα το «μοίρασμα», η συν-εργασία.  Η συνεργασία όχι πια, μόνο, ως παιδαγωγική μέθοδος αλλά και ως αναγκαίο συστατικό, βαθιά ανθρώπινο και υπαρξιακό, που τόσο στερηθήκαμε την περίοδο της πανδημίας, ως ένα θεμελιώδες στοιχείο συν-διδασκαλίας.

Και γράφω συνδιδασκαλίας γιατί το παιχνίδι έσπασε τα στεγανά και τους «ρόλους» κι η συνεργασία έγινε ο καταλύτης που μας έφερε όλους κοντά. Κι έτσι ερχόμαστε στον τίτλο «Φτου ξελευθερία!»  που έχει πολλαπλές αναγνώσεις: ελευθερία από τους πανδημικούς καταναγκασμούς, ελευθερία εικαστικής έκφρασης, απελευθέρωση ρόλων - και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου- απελευθέρωση από το ατομικό και μετάβαση στο συλλογικό.

Οι πειραματισμοί πολλοί  και εντός της αίθουσας με διάφορα υλικά (μαρκαδόρους, κάρβουνα, κιμωλίες, λαδοπαστέλ κ.λ.π) σε διάφορες επιφάνειες (χαρτί του μέτρου διάφορων αποχρώσεων, χαρτόνια, ύφασμα κ.λ.π.)

Η πιο διασκεδαστική περίοδος όμως ήρθε με την άνοιξη που η βελτίωση  του καιρού μας έβγαλε από τις αίθουσες δίνοντας την ευκαιρία αυτενέργειας και συνεργασίας σε μαθητές διαφορετικών τάξεων και ηλικιών πάνω σε κοινά εικαστικά projects.

Ο πόλεμος, που έσκασε σαν δυσάρεστη είδηση, έγινε το θέμα των πανό που μιλούσαν για ΕΙΡΗΝΗ και αποτέλεσαν τη διακόσμηση της τελικής μας εορτής.

Για ακόμα μια φορά, μετά και από την πανδημική εμπειρία, η τέχνη λειτούργησε σαν εργαλείο επικοινωνίας και έκφρασης, σαν πεδίο γνωριμίας και συνεργασίας, ένα πεδίο ελευθερίας.

 

                                                                                                Γκουσγκούνης Σωτήρης

                                                                                              Εικαστικός, Εκπαιδευτικός

Με τον αργαλειό υφάναμε το σύνθημα μας: Θέλουμε πράσινα πάρκα και όχι τσιμεντένια στην γειτονία μας!

Σε συνέχεια της προηγούμενης μας ανάρτησης, σας παρουσιάζουμε την δράση που τελικά πραγματοποιήσαμε το Σάββατο 10 Ιουνίου, παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, στο πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που έδεσε με μια δημιουργική δραστηριότητα. Η κυρία Αναστασία Τωμαδάκη, η εκπαιδεύτρια μας, με μεγάλη αγάπη, υπομονή και σεβασμό μας έδειξε την τέχνη της υφαντικής. 

Στο πρώην στρατόπεδο είχε πολλά πράγματα για να ασχοληθεί κανείς: ποδήλατο, τένις, γυμναστήριο και άλλα. 

Για να παρουσιάσουμε τον αργαλειό δουλεύαμε 3 ολόκληρες εβδομάδες, με πολλή αγωνία, για να μάθουμε την χρήση του αργαλειού. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ευχαριστούμε την κυρία Αναστασία που αφιέρωσε τον χρόνο της και προσφέρθηκε να μας βοηθήσει.

Τα παιδιά και η κυρία της τάξης μας, Μαρία Καλπακίδου!

Ευχαριστούμε από καρδιάς!

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ