Εικαστικά 2021-2022

 

Απόσπασμα από την εισήγηση στο  σεμινάριο της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ, με τίτλο «ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ.. ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...», Ρέθυμνο, Ιανουάριος 2023

 

«Φτου ξελευθερία!»

(δουλεύοντας ομαδικά, για πρώτη φορά με παιδιά δημοτικού, μετά την πανδημία)

 

Έχοντας διαγράψει μια πορεία 23 ετών (μέχρι τότε), στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση αισθάνθηκα ένα μούδιασμα, για να μην πω «τρόμο», όταν το 2021 πήρα απόσπαση στην πρωτοβάθμια εν μέσω πανδημίας. Πόσο μάλλον που η άβολη πανδημική συνθήκη με τις μάσκες και την αποστασιοποίηση ερχόταν απέναντι σε βασικούς σκοπούς και επιδιώξεις του μαθήματός μας κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Με ποιον τρόπο άραγε θα μπορούσαν τα παιδιά, ιδίως των μικρότερων ηλικιών, να βοηθηθούν ώστε να εκφράσουν ελεύθερα και αβίαστα μέσα από τις εικαστικές εφαρμογές τον ψυχικό τους κόσμο;

Να πειραματιστούν, να αναζητήσουν λύσεις, να αυτενεργήσουν, να καλλιεργήσουν δεξιότητες, μέσα στο στενό πλαίσιο των υγειονομικών περιορισμών;

Και κυρίως να συνεργαστούν, να γνωρίσουν τον «άλλο», να νιώσουν μέλη μιας ομάδας, μιας «οικογένειας» με κοινό στόχο και όραμα, να κοινωνικοποιηθούν!

Για να υπερπηδήσουμε το σκόπελο της αποστασιοποίησης ο τρόπος, πέραν της όσο το δυνατόν έμπρακτης έκφρασης αγάπης και αποδοχής, ήταν, τι άλλο(;) το παιχνίδι! Το παιχνίδι ως μέσω δομικό του μαθήματος και ως πυξίδα ανακάλυψης της εικαστικής γλώσσας.

Και έπειτα το «μοίρασμα», η συν-εργασία.  Η συνεργασία όχι πια, μόνο, ως παιδαγωγική μέθοδος αλλά και ως αναγκαίο συστατικό, βαθιά ανθρώπινο και υπαρξιακό, που τόσο στερηθήκαμε την περίοδο της πανδημίας, ως ένα θεμελιώδες στοιχείο συν-διδασκαλίας.

Και γράφω συνδιδασκαλίας γιατί το παιχνίδι έσπασε τα στεγανά και τους «ρόλους» κι η συνεργασία έγινε ο καταλύτης που μας έφερε όλους κοντά. Κι έτσι ερχόμαστε στον τίτλο «Φτου ξελευθερία!»  που έχει πολλαπλές αναγνώσεις: ελευθερία από τους πανδημικούς καταναγκασμούς, ελευθερία εικαστικής έκφρασης, απελευθέρωση ρόλων - και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου- απελευθέρωση από το ατομικό και μετάβαση στο συλλογικό.

Οι πειραματισμοί πολλοί  και εντός της αίθουσας με διάφορα υλικά (μαρκαδόρους, κάρβουνα, κιμωλίες, λαδοπαστέλ κ.λ.π) σε διάφορες επιφάνειες (χαρτί του μέτρου διάφορων αποχρώσεων, χαρτόνια, ύφασμα κ.λ.π.)

Η πιο διασκεδαστική περίοδος όμως ήρθε με την άνοιξη που η βελτίωση  του καιρού μας έβγαλε από τις αίθουσες δίνοντας την ευκαιρία αυτενέργειας και συνεργασίας σε μαθητές διαφορετικών τάξεων και ηλικιών πάνω σε κοινά εικαστικά projects.

Ο πόλεμος, που έσκασε σαν δυσάρεστη είδηση, έγινε το θέμα των πανό που μιλούσαν για ΕΙΡΗΝΗ και αποτέλεσαν τη διακόσμηση της τελικής μας εορτής.

Για ακόμα μια φορά, μετά και από την πανδημική εμπειρία, η τέχνη λειτούργησε σαν εργαλείο επικοινωνίας και έκφρασης, σαν πεδίο γνωριμίας και συνεργασίας, ένα πεδίο ελευθερίας.

 

                                                                                                Γκουσγκούνης Σωτήρης

                                                                                              Εικαστικός, Εκπαιδευτικός